Opracował: Gerard Kosmala
Leksaunder [U Leksaundra] - parterowy dom na przeciwko kościoła, koło Szkody, gdzie dawniej mieścił się sklep (kolonialny) oraz w pewnym okresie znajdowała się też Poczta. Nazwa pochodzi od imienia właściciela.
Łōnczki - pola, fragmenty pól, w okolicach rowu biegnącego między Farski a Małyj Lasã, niżej położone, podmokłe i z tego powodu zmienione w łąki. Jako, że poszczególne łąki były niewielkie, stąd zdrobnienie w nazwie.
Łōng - pola na Chrzelicki, na zachód i południowy zachód od Pańskego. Dostać się można na nie jadąc drogą Kole Godōnia na południe. Pola na Łōngu położone są w pobliżu i pomiędzy Kanarã i Białkōł stąd znane są jako „dobre pola”, ze względu na „rzeczne gleby” (mady).
Majōntek - patrz: Dwōr.
Majōntkowe - grunty należące do byłego folwarku po II wojnie światowej przejęte i wykorzystywane przez PGR. Nazwa obejmuje większość ziem na południowy zachód od Racławiczek, między drogą Na Kujawy, Popowcã a Pański (najczęściej wraz z tym ostatnim). Majōntkowe pola i łąki wykorzystywane są głównie dla potrzeb hodowli bydła (podobnie było przed wojną!), stąd między innymi Kople. Zgodnie z granicami administracyjnymi są to tereny należące do Kujaw, jednak w świadomości społecznej i nazewnictwie wchodzą w obręb Racławiczek. Związane z tym terenem, funkcjonujące ponoć jeszcze w okresie międzywojennym, nazwy łąk: Jutra-Wiese, Munitko, Rudnik oraz Ogon Wiese, poza tą ostatnią, nie są znane nikomu z badanych.
Małŏ Rzyka - niewielka rzeka, identyfikowana jako trzecia w kolejności od wsi. Powstaje z połączenia rowów, z których największy płynie od strony Kujaw. Po połączeniu, na skraju Popowca, niedaleko Czerwōnego Mostu, rzeka płynie na wschód, równolegle do Białki, z która łączy się za Mōński, na Szpicy.
Małyj Las [Klein Wald, Klajnwald] - pola i łąki z prawej strony drogi, której początek stanowi ul. Łąkowa. Małyj Las rozpoczyna się zaraz za wsią a kończy, zdaniem niektórych, na drodze Przi Krziżu lub, zdaniem większości, wcześniej (na małej dróżce, równoległej do drogi Przi Krziżu), bowiem dalej jest Świńskŏ Pełsia. Od południa Małyj Las ogranicza „pierwsza rzeka” - Ôpusta [Szlojza]. Nazwa najpewniej nawiązuje do sporego zalesienia, czy raczej zakrzewienia terenu, z którym rolnicy musieli sobie poradzić. Współcześnie znów wzrasta zalesienie, co zauważano i uznawano za uzasadnienie dla funkcjonowania tej nazwy. Najpewniej w XIX i na początku XX wieku mogła funkcjonować też nazwa Klein Wald (Klajnwald), w tym samym znaczeniu.
Miedzy Rzykōma - łąki pomiędzy pierwszą rzeką patrząc od strony wsi (Ôpusta/Szlojza) a Białkōł, z lewej strony drogi Na Kujawy. Ciągną się aż po grunty należące do Strzeleczek. Nazwa nawiązuje do lokalizacji łąk. Pojawiła sie też opinia, iż łąki położone w pobliżu głównej drogi do dawne Farske Łōnki, czyli należące do Fary. W odróżnieniu od Farskego, ta nazwa praktycznie jest już zapomniana.
Mōńske - pierwotnie pola i łąki należące do „mōjna”. Nazwa określa łąki i pola leżące pomiędzy Białkōł i Małŏ Rzykŏ, na lewo od drogi Na Kujawy, drogą w dół Kole św. Jōna.
Na Kujawy - droga, (część Szōseji, przedłużenie Szōseji) prowadząca z Racławic na południe, w stronę Kujaw. Jednocześnie jest to nazwa kierunkowa i orientacyjna (jechać Na Kujawy, „drugi most jak sie jedzie Na Kujawy”).
Nowŏ Drōga - sporadycznie wymieniana nazwa odnosząca się do dzisiejszej ul. Niemodlińskiej. Geneza jej sięgać ma okresu międzywojennego, najpewniej lat 30., kiedy to w krótkim czasie ją wybudowano (utwardzono) i Racławiczki uzyskały wygodniejsze połączenie z Chrzelicami.
Ôbora - najczęściej kojarzona jest z nazwą Koperwajśla, jako jej zamiennik i wtedy oznacza część wsi wokół skrzyżowania ulic Plebiscytowej, Powstańców Śl. i Łąkowej. Wielu nazwą tą określa zabudowania przy ulicy Łąkowej (co nie do końca pokrywa się z poprzednim rozumieniem). Niektórzy pojęciem Ôbora opisują grupę 6 posesji na samym południowym skraju wsi i wtedy konsekwentnie Koperwajślŏ nazywają zgrupowanie domów przy wspomnianym wcześniej skrzyżowaniu. Pochodzenie nazwy nie jest znane.
Ôblejzōng - pola leżące za Morawcã, pod lasem, ciągnące się aż po drogę Przi Krziżu. Pochodzenie nazwy nie jest znane. Można przypuszczać, że pochodzi od niemieckiego słowa ablösen (zwolnić), co mogło oznaczać pola zwolnione od jakichś obciążeń (dzierżawnych, pieniężnych?). Jeśli nawet taka jest geneza nazwy, to uległa całkowitemu zatarciu w świadomości społecznej. Obecnie nazwa zamienne stosowana jest z nazwą Cygōn, pochodzącą od pseudonimu nowego właściciela tych gruntów.
Ôgonwiza [Na Ôgonie] - prawie zapomniana nazwa bardzo wąskiej łąki, pomiędzy dwoma rowami, której początek znajduje się koło Czerwōnego Mostu. Ciągnie sie ona w stronę Kujaw, aż do drugiego Czerwōnego Mostu, albo nawet dalej. Nie ma już tam łąki a tereny te są opisywane szerszym pojęciem Majōntkowe.
Ôpusta - patrz: Szlojza.
U Pannōw [Panny] - patrz: Caritas.
Pańske - pola położone na południowy zachód od wsi, za Zidlōngã. Obszar wyznaczony z 3 stron przez polne drogi a od południa ogranicza go Kanar. Nazwa pochodzi od tego, iż właściciel miejscowego folwarku, von Tiele-Winckler, w okresie międzywojennym przeznaczył część swoich ziem w pobliżu wsi na niewielkie pola dla rodzin zatrudnionych w jego majątku. Północno wschodni skrawek obecnego Pańskego przeznaczył pod zabudowę dla zatrudnionych u niego rodzin i to jest dzisiejszy Zidlōng. Współcześnie wiele z tych pól ma już innych właścicieli a w zachodniej części znajduje sie sporych rozmiarów i o nieregularnych kształtach dół, będący południowym fragmentem Żwirowni. Niektórzy nazwę Pańske stosują zamiennie z nazwą Majōntkowe. Jakkolwiek relacje pomiędzy tymi nazwami są niewątpliwe to jednak ich zakres różni się czasowo i przestrzennie. Nazwa Pańske jest starsza i opisuje znacznie mniejszy obszar.
Pastuszyniec - niewielki budynek we Wsi, na przeciwko Emila, który między innymi w okresie międzywojennym był własnością gminy i służył jako mieszkanie(-a) socjalne dla osób bezdomnych lub biednych. W każdej z czterech znajdujących się w nim izb umieszczano jedną osobę/rodzinę. Geneza nazwy jest nieznana. Po II wojnie światowej Pastuszyniec pełnił także inne funkcje. W okresie istnienia gromad, jako jednostek podziału administracyjnego, mieścił się w nim urząd, potocznie określany jako Gmina, i choć nazwa ta przetrwała to jednak nie zastąpiła wcześniejszej i jest słabo rozpowszechniona.
Plama - pola między Zŏpōciã a Gōrkōł, na które prowadzi Ścieżka (dziś ul. Żeromskiego). Nazwa wzięła się od sformułowania, które stosował na określenie swojego pola jego właściciel, Czaja. Jako, że było to, jak na owe czasy, duże obszarowo pole, nazywane miało być „plamą”, w znaczeniu wielkiej połaci.
Poczta - patrz: Leksaunder.
Popowiec - kompleks leśny na południowy zachód od Racławiczek. Mamy tu do czynienia z rzadkim przypadkiem ekspansji nazwy, wraz z powiększaniem się obszarów leśnych. Na mapie z 1930 roku na przykład Rajtbana jest droga prowadzącą do lasu, podczas gdy współcześnie jest drogą leśną bowiem Popowiec zaczyna się gdzieś koło Czerwōnego Mostu albo nawet bliżej wsi.
Poramby - pola i łąki położone na wschód od drogi na Kujawy, pomiędzy Małŏ Rzykōł a Keslã. Najczęściej geneza nazwy wywodzona jest od tego, iż wcześniej był to teren zadrzewiony lub porośnięty krzakami, który wycięto, czyli był to teren „porambōw”.
Porōmbka - południowa część Racławskego Lasu, na południe od Wrōt i drogi do Kopaliny. Pochodzenie nazwy wywodzone jest od prowadzonych tutaj wyrębów. Być może związane jest to z gospodarką leśną, prowadzoną w ramach gospodarstwa rolnego (folwarku) w XIX wieku aż do międzywojnia. Dochody miejscowego folwarku opierały się na gospodarce leśnej, skoncentrowanej w Racławski Lesie, co zapewne było doskonale widoczne w jego skrajnej, położonej najbliżej wsi, części.
Przecznice - pola (oraz łąki) po lewej stronie drogi Ku Sigowu, ograniczone dwoma polnymi drogami od wschodu i zachodu, oraz pomiędzy Zŏdolã i łąkami na Farski. Nazwa pochodzi o rowów wyorywanych (ewentualnie kopanych) przez rolników, zawsze skierowanych prostopadle („przecznie”) do głównej drogi, do rowu, który ciągnie się wzdłuż niej. Przecznice to grunty podmokłe, stąd potrzeba odwadniania, zwłaszcza wiosną, w okresie roztopów. Zwyczaj zanikł a pozostałością, pomijając jeden duży rów melioracyjny, jest ostatnia „przeczniŏ” przecinająca niektóra pola i łąki, w samym środku Przecznic.
Przi Krziżu [Kole Krziża] - pola i okolica (np. drogi, skrzyżowanie) w pobliżu sporych rozmiarów drewnianego krzyża stojącego po prawej stronie drogi Ku Sigowu. Krzyż ten i polne drogi tu się schodzące, wyznaczają wschodnią granicę ziemi należącej do Racławic. Tym samym pola Przi Krziżu mogą być zarówno na Sigowski, jak i na Racławski. Z tym rozumieniem zgadzała się większość badanych, jednak pojawiły się też nieliczne głosy, wskazujące na to, że więcej krzyży stoi na krańcach ziem należących do Racławiczek, i nazwa może też dotyczyć innej okolicy.
Rigol [U Rigola] - rzadko wymieniane, wieloznaczne pojęcie, oznaczające posesję przy Ścieżce (dziś ul. Żeromskiego), jak i lodziarnię. Nazwa pochodzi od nazwiska właściciela, który w pamięci społecznej znany był jako sprzedawca lodów. Początkowo mieszkał i działał na Gōrce, w małym domu, z którego prócz piwnicy nic nie zostało. Po zakupie posesji przy Ścieżce tam można było kupować lody U Rigola i z tym miejsce nazwa jest najczęściej kojarzona. Produkcja i sprzedaż lodów zakończyła się wraz z wyjazdem właściciela do RFN. Dzisiaj już ciekawostką jest sposób produkcji lodów, w okresie „przedzamrażarkowym”. Otóż by móc właściwie schłodzić lody, zimą gromadzone były w piwnicy bryły lodu, zwiezione i wyrąbane z zamarzniętych rzek, płynących w pobliżu wsi.
Racławice - powszechnie stosowana nazwa Racławiczek. Mieszkańcy to Racławianie.
Racławski Las - fragment Borów Niemodlińskich leżący najbliżej Racławiczek, za ostatnimi zabudowaniami (Wiatrŏk, Kole Morawca), w kierunku na Wrota i w kierunku na Karusŏl. Odpowiednik nazwy Rasselwitzer Forst, znajdującej się na niemieckich mapach topograficznych 1:25000 (Messtischblatt). Południowy skraj Racławskego Lasu zwany jest Porōmbka.
Rajmōnd - patrz: Kyłko.
Rajtbana - szeroka droga leśna, obecnie w Popowcu, na jego północnym skraju. Obsadzona dębami, dziś o pokaźnych rozmiarach. Nazwa, zdaniem wielu, wywodzi się od widywanego tu von Tiele-Wincklera, który miał odbywać tędy przejażdżki konne („rajtować na kōniu”).
Riter Alejŏ [Ritter Allee] - w najczęstszym rozumieniu jest to leśna droga w Racławski Lesie, prowadząca od leśniczówki do Szczelczōnki. Niektórzy wskazują na którąś z sąsiednich dróg leśnych. Pochodzenie nazwy jest niejasne. Niektórzy wywodzą ją od przemarszu jakichś wojsk, rycerzy (co może być jednak wtórne wobec samej nazwy). Inna sugestia wskazywała na fesztra (leśniczego) o nazwisku Ritter, który lubił wędrować tą drogą. Większość nie zna pochodzenia nazwy.
